ΤΗ ΚΓ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Κλήμεντος Αγκύρας, καί τού Αγίου Μάρτυρος Αγαθαγγέλου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Αγίου Κλήμεντος

Hχος β'

Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Κλήμα, τής αμπέλου τής ζωής, ώφθης μυστική γεωργία, περισκαπτόμενον, πόνοις γάρ ασκήσεως, Πάτερ τεμνόμενος, τώ δέ ξίφει τρυγώμενος, τώ τού μαρτυρίoυ, οίνον κατανύξεως, ημίν εκέρασας, ού νύν εμφορούμενοι πάντες, πίστει τήν πανίερον μνήμην, τήν σήν εορτάζομεν Μακάριε.

Ότε, ιερούργεις τήν φρικτήν, καί τελειοτάτην θυσίαν, καί υπερκόσμιον, τότε προσενήνεξαι ιερουργούμενος, τό σόν αίμα δέ Πάνσοφε, προθύμω καρδία, αίματι προσέμιξας, τώ τού Δεσπότου σου, ώ σύ, ραντιζόμενος μάκαρ, όλος καθαρός ανεδείχθης, όλος ιερώτατος θεσπέσιε.

Θύων, τόν Αμνόν τόν τού Θεού, τόν τής αμαρτίας τόν κόσμον, αποκαθαίροντα, καί φθοράν καί θάνατον εξαφανίσαντα, ιερείον ως άμωμον, ετύθης θεόφρον, σύμφυτος γενόμενος τώ ομοιώματι, Μάκαρ ζωηφόρου θανάτου, νύν δέ τής αυτού βασιλείας, αξιομακάριστε τετύχηκας.

Στιχηρά Προσόμοια τού Αγίου Αγαθαγγέλου.

Ήχος δ'

Ως γενναίον εν Μάρτυσιν

Αγαθαίς αγγελίαις σε, συνοδίτην καί σύναθλον, Κλήμης ο πανάριστος κατεπλούτησε, μεθ' ού τούς δρόμους διήνυσας, τούς θείους, στρεβλούμενος, καί Παντοίοις αλγεινοίς, ομιλών Αγαθάγγελε, έως τέλειος, γεγονώς στεφανίτης, πρός τά άνω, μεταβέβηκας Αγγέλοις, συνεπαγάλλεσθαι πάντοτε.

Καί ξεσμοίς δαπανώμενος, καί πυρί λιπαινόμενος, καί λαμπάσι πάντοθεν φλογιζόμενος, επί κραβάτου απλούμενος, σοφέ Αγαθάγγελε, καί ως άρτος καθαρός, επ' ανθράκων οπτώμενος, προσενήνεξαι, ουρανίω Τραπέζη, ικετεύων, τούς εν πίστει σε τιμώντας, πάσης ρυσθήναι κολάσεως.

Ραβδισμούς εκαρτέρησας, καί εν ξύλω τεινόμενος, σπαραγμούς υπήνεγκας καρτερώτατα, καί επί τέλει τών άθλων σου, σοφέ Αγαθάγγελε, εκτμηθείς τήν κεφαλήν, ταίς ρανίσι τού αίματος, όλην ήρδευσας, τήν σεπτήν Εκκλησίαν ευφημούσαν, τάς λαμπράς σου αριστείας, κλέος Μαρτύρων πολύαθλε.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Τήν τών χρόνων τετραχώς περίοδον, θεόληπτε επταπλασίασας, τυπτόμενος, ξεόμενος, αμείβων πόλεις καί χώρας, σταυρούμενος υπέρ τού Χριστού, αλλ' ούτε πύρ, ούτε ξίφος, ούτε μάστιγες, τό τής ψυχής σου έλυσαν στερέμνιον, έθραυσας δέ δαιμόνων ισχύν, ιερομάρτυς Κλήμη, διό πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Οι Μάρτυρές σου Κύριε

Εξάρπασόν με Δέσποινα, χειρός τού δράκοντος τού βροτοκτόνου, τού πολεμούντός με εν υποκρίσει, καταπιείν ολοτελώς, σύντριψον τάς μύλας τούτου δέομαι, καί τά μηχανήματα διάλυσον, όπως ρυσθείς τών τούτου ονύχων, μεγαλύνω τήν δυναστείαν σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ου φέρω Τέκνον βλέπειν σε, τόν τήν εγρήγορσιν πάσι διδόντα, ξύλω υπνώσαντα, όπως τοίς πάλαι, εν παραβάσεως καρπώ ύπνω ολεθρίω αφυπνώσασι, θείαν καί σωτήριον εγρήγορσιν, παράσχη, η Παρθένος, έλεγε θρηνωδούσα, ήν μεγαλύνομεν.

Αποστίχου, Στιχηρά τής Οκτωήχου.

Δοξα... Ήχος α'

Ανατολίου

Τόν θαυμαστόν εν ιερεύσι, Μάρτυρα Κλήμεντα, η εν μακρώ τώ χρόνω δοκιμή τών αικισμών, τής εις αεί τών αγαθών επιτυχείν, ηξίωσε τρυφής, καί πλουτεί τά θεία, ο πολλούς πρός αγώνας αλείψας, τώ καθ' αυτόν υποδείγματι, καί πείσας τήν σάρκα, ανωτέρω φρονείν τού θανάτου. Πρός όν οι πιστοί βοήσωμεν. Μεγαλομάρτυς αοίδιμε, ταίς πρός Χριστόν πρεσβείαις σου, τάς χρονίους ενστάσεις, λύσον τών παθών ημών, καί ρύσαι τών δεινών ταίς πρεσβείαις σου.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Τών ουρανίων ταγμάτων

Ράβδω τής σής προστασίας, Θεοκυήτορ Αγνή, τά θηριώδη πάθη, τής αθλίας ψυχής μου, απέλασον εντεύθεν, ειρηνικώς, πρός ζωήν με ιθύνουσα, καί τή αγία με ποίμνη τών εκλεκτών, σού προβάτων συναρίθμησον.

Η Σταυροθεοτοκίον

Εν τώ Σταυρώ παρεστώσα, τού σού Υιού καί Θεού, καί τήν μακροθυμίαν, τούτου αποσκοπούσα, έλεγες θρηνούσα, Μήτερ Αγνή, Οίμοι Τέκνον γλυκύτατον! τί ταύτα πάσχεις αδίκως Λόγε Θεού; ίνα σώσης τό ανθρώπινον.

Απολυτίκιον  Ήχος δ'

Κλήμα οσιότητος, καί στέλεχος αθλήσεως, άνθος ιερώτατον, καί καρπός ως θεόσδοτος, τοίς πιστοίς πανίερε, ηδύτατος εβλάστησας, Αλλ' ως Μαρτύρων σύναθλος, καί ιεραρχών σύνθρονος, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, Κανών τής Οκτωήχου εις, καί τών Αγίων δύω.

Κανών τού Αγίου Κλήμεντος, ού η Ακροστιχίς.

Μέλπω τό κλήμα τής νοητής αμπέλου.

Θεοφάνους.

Ωδή α'  Ήχος πλ. β'

«Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμεμενον, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα, άσωμεν».

Μετά τής άνω χορείας, ως Ιερεύς, καί ως Μάρτυς ένδοξος, τώ Χριστώ παρεστηκώς, εκτενώς ικέτευε τυχείν, τής ελλάμψεως τής σής, τούς ευφημούντάς σε.

Εκτεταμένους αγώνας επί τής γής, διανύσας Όσιε, βασιλείας ουρανών, ηξιώθης στέφανον λαβείν, καί αιώνιον ζωήν τήν ακατάλυτον.

Λελυτρωμένος τώ πάθει τού απαθούς, διά πάθους έσπευσας, πρός αυτόν αναδραμείν, μιμητής γενόμενος παθών, θεοφόρε τών αυτού Αγγέλων σύσκηνε.

Θεοτοκίον

Πεποικιλμένη τώ κάλλει τών αρετών, Θεομήτορ άχραντε, τόν Θεόν τόν αληθή, υπέρ νούν συνέλαβες ημίν, τήν πηγήν τών αγαθών αναπηγάσασα.

Κανών τού Αγίου Αγαθαγγέλου, ού ηακροστιχίς.

Τήν σήν ανυμνώ Παμμάκαρ χαίρων χάριν. Ιωσήφ.

Ωδή α'  Ήχος δ'

«Ο πατάξας Αίγυπτον, καί Φαραώ τόν τύραννον, βυθίσας εν θαλάσση, λαόν διέσωσας δουλείας, Μωσαϊκώς άδοντα, ωδήν επινίκιoν, ότι δεδόξασται».

Τόν κλεινόν εν Μάρτυσι, τών αθλητών τό καύχημα, τόν άγγελον τή κλήσει, ηεγενη μένον καί τή πράξει, χαρμoνικώς σήμερον, τιμήσωμεν εν πίστει, καί μακαρίσωμεν.

Ηξιώθης, Ένδοξε, τής τών Μαρτύρων ευκλείας, αθλούντα θεωρή, σας μεγαλοφρόνως εν τή Ρώμη, τόν Ιερόν Κλήμεντα, μεθ' ού σε συνελθόντες, πίστει ηεραίρομεν.

Νεκρωθείς Μακάριε, παντί τώ κόσμω έδραμες, τήν νέκρωσιν κηρύττων, τού Ζοωδότου εν σταδίω, καί υποστάς βάσανα, ζωής αδιαδόχου, νύν κατηξίωσαι.

Θεοτοκίον

Σαρκωθέντα Κύριον, δι' ευσπλαγχνίαν άφατον, εκύησας Παρθένε, όν Αγαθάγγελος ποθήσας, έξω σαρκός γέγονεν, αθλήσας παραδόξως, μεθ' ού υμνούμέν σε.

Τού Ιεράρχου

Ωδή γ'

«Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών Πιστών σου αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα, τής ομολογίας σου».

Ωραίους ήνεγκας καρπούς, κλήμα τής ζωηφόρου, χρηματίσας αμπέλου, καί τούτους μαρτυρικαίς, κοσμήσας μαρμαρυγαίς, τώ Σωτήρι, πάντων καθιέρωσας.

Τού Παύλου ώφθης μιμητής, πάσαν τήν οικουμένην, διατρέχων Παμμάκαρ, βαπτίσματι θεουργώ, καί αίματος ραντισμώ, αγιάζων, τής ομολογίας σου.

Θεοτοκίον

Ουκ έστιν άμεμπτος ως σύ, πάναγνε Θεομήτορ, μόνη γάρ εξ αιώνος, τόν Θεόν τόν αληθή, καί πάντων Δημιουργόν, Θεόν Λόγον, Πάναγνε εκύησας.

Τού Μάρτυρος

Εστερεώθη η καρδία μου

Υμνολογώ σου τούς απείρους παμμάκαρ πόνους, τάς στρεβλώσεις καί τάς πολλάς αικίσεις, τήν ανδρείαν, τούς ξεσμούς, καί τόν θάνατον, δι' ών ηξιώθης, ζωής Αγαθάγγελε.

Μετά μυρίους αικισμούς σε καί αλγηδόνας, ραβδισμούς τε καί ξέσεις Αθλοφόρε, υποβρύχιος θαλάσση, δέδοσαι ένδοξε, εξ ής ο τών όλων, Δημιουργός σε ερρύσατο.

Νεανικώς τε καί ανδρείως γενναίε Μάρτυς, πυρακτώσεις υπήνεγκας τών ήλων, καιομένης τής σαρκός, καί άνωθεν δρόσον δεχομένης, υπομονής Αγαθάγγελε.

Θεοτοκίον

Ώπαραδόξου μυστηρίου! πώς η Παρθένος, πλατυτέρα τών ουρανών εδείχθη, εν νηδύϊ τόν απεριόριστον, αστενοχωρήτως χωρήσασα.

Ο Ειρμός

«Εστερεώθη η καρδία μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου, επλατύνθη επ' εχθρούς μου τό στόμα μου, ευφράνθην εν σωτηρίω σου».

Κάθισμα τού Κλήμεντος

Ήχος δ'

Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ

Τού μαρτυρίου αληθώς τή δρεπάνη, κατατεμνόμενος σοφέ Ιεράρχα, ως καρποφόρος άμπελος εξήνθησας, βότρυας περκάζοντας, καί σταλάζοντας γλεύκος, θείας επιγνώσεως, καί αθλήσεως Πάτερ, εξ ών μετέχων πάς τις ευσεβώς, καταγλυκαίνει ψυχής αισθητήρια.

Δόξα... τού Αγαθαγγέλου

Επεφάνης σήμερον

Αγαθόν σε Άγγελον γεγενημένον, θεοσδότοις λάμψεσιν, ανευφημούντες ευσεβώς, επιτελούμεν τήν μνήμην σου, κλέος Μαρτύρων, σοφέ Αγαθάγγελε.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Προστασία άμαχε τών θλιβομένων, καί πρεσβεία έτοιμε, τών απορούντων εν δεινοίς, από κινδύνων με λύτρωσαι, μή με παρίδης, η πάντων αντίληψις.

Η Σταυροθεοτοκίον

Επί ξύλου βλέπουσα αναρτηθέντα, τόν Υιόν σου Πάναγνε, σπλάγχνα μητρώα μητρικώς, σπαρασσομένη εκραύγαζες. Οίμοιι πώς έδυς, τό φώς μου τό άχρονον.

Τού Ιεραρχου

Ωδή δ'

«Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα».

Κυκλώσας άπασαν, τήν γήν εξέτεινας, τών αγώνων τό κλήμα αθλητικήν, στάζον αγαλλίασιν, καί ευωδίας γλυκασμόν, Αθλοφόρε παμμακάριστε.

Λειμώνα θέοντες, τής σής αθλήσεως, ιαμάτων τά άνθη μάκαρ τών σών, Ένδοξε δρεπόμεθα, καί ποικιλία θαυμάτων, τάς αισθήσεις κατευφραίνομεν.

Ημέρας γέγονας, υιός θαυμάσιε, καί φωτός ανεσπέρου διηνεκώς, περιαυγαζομενος, τώ Τρισηλίω φωτισμώ, καί τή αίγλη τού κηρύγματος.

Θεοτοκίον

Μαρία Πάναγνε, η καθαρώτατον, γενομένη χωρίον χωρητικόν, θείας ενοικήσεως, τόν ψυχικόν μου μολυσμόν, καί τόν ρύπον εξαφάνισον.

Τού Μάρτυρος

Εισακήκοα ο Θεός

Πολυώδυνα ενεγκών, βασάνων είδη γενναίε Μάρτυς, σύν τώ θείω χαίρων Κλήμεντι, ταίς ροαίς τού αίματος, πάσαν τήν γήν θεόφρον ηγίασας.

Ανηρτήθης ως ο Χριστός, επί τού ξύλου καί κατεξάνθης, τάς πλευράς σιδήρω ένδοξε, καταπλήξας άπαντας, υπομονή σοφέ Αγαθάγγελε.

Μεγαλύνοντες τόν Xριστόν, φρουράν κατώκουν οι Αθλοφόροι, ως φρουροί θείων προστάξεων, Κλήμης ο πανάριστος, καί Αγαθάγγελος ο αοίδιμος.

Θεοτοκίον

Μακαρίζομέν σε αεί, Θεοκυήτορ ευλογημένη, δι' ής δόξης ηξιώθημεν, καί τόν πρίν Παράδεισον, όν απωλέσαμεν απελάβομεν.

Τού Ιεράρχου

Ωδή ε

«Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ, τάς τών ορθριζοντων σοι ψυχάς, πόθω Καταύγασον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν άντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον».

Αικίσεις πάνσοφε καρτερών, τάς πολυχρονίους καί μακροτάτας, πολύαθλος πέφηνας, νύν δέ τής αφθάρτου μακαριότητος, τρυφήν κατεκληρώσω διαιωνίζουσαν.

Τήν πίστιν άγκυραν ασφαλή, ως καί τήν ελπίδα καί τήν αγάπην, θεμέλιον θέμενος, τή σεπτή Τριάδι σαυτόν ανέθηκας, ναόν ηγιασμένον Πάτερ πανόλβιε.

Η θεοκόσμητος ξυρωνίς, η διαφανής ηγωνισμένη, αθλήσεως στάδιον, επιλαβομένη τής αιωνίου ζωής, Αγγέλοις συγχορεύει καί συναγάλλεται.

Θεοτοκίον

Σώσαι βουλόμενος εκ φθοράς, τήν καταφθαρείσαν φύσιν, τών ανθρώπων ο Κτίστης καί Κύριος, μήτραν αγνισθείσαν Αγίω Πνεύματι, οικήσας απορρήτως ανεμορφώσατο.

Τού Μάρτυρος

Όρθρον φαεινόν ημίν

Άνθραξι πυρούμενοι, αγαπήσεως τού Παντουργού, εν ασβέστω πυρωθείση εβλήθητε, καλλίνικοι Μάρτυρες.

Κόσμος ωραιότατος, ανεδείχθητε τών Αθλητών, αφαιρούμενοι δοράν τήν τού σώματoς, αήττητοι Μάρτυρες.

Απλωθείς εις κράβατον, καί οπτώμενος εν τή πυρά, Αγαθάγγελε Αγγέλους εξέπληξας, ορώντας τούς άθλους σου.

Θεοτοκίον

Ρυομένη φάνηθι, Απειρόγαμε πάντας ημάς, πειρασμών τε καί κινδύνων καί θλίψεων, τούς πόθω υμνούντάς σε.

Τού Ιεράρχου

Ωδή ς'

«Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδνωι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε».

Νομίμως αθλήσαντες, τούς στεφάνους εκ χειρός, ζωαρχικής εδέξασθε, χαρισμάτων ποικίλων διανομήν, καί χάριν ιάσεων, τών πιστών θεραπεύειν τά νοσήματα.

Ο βίος ο ένθεος, τών αγώνων η τριβή, τών αικισμών η ένστασις, ευπρεπείας στεφάνωμα μυστικόν, καί κάλλους διάδημα, καί στολή αφθαρσίας σοι γεγόνασιν.

Θεοτοκίον

Η Πάναγνος Δέσποινα, η τεκούσα τοίς βροτοίς, τόν κυβερνήτην Κύριον, τών παθών μου τόν άστατον καί δεινόν, κατεύνασον τάραχον, καί γαλήνην παράσχου τή καρδία μου.

Τού Μάρτυρος

Εν πελάγει τού βίου

Χαριστήριον αίνον Θεώ προσήξας, θεόφρoν Αθλητά, εν τή καμίνω εμβληθείς, ως πάλαι οι αιχμάλωτοι Παίδες, καί δρόσον δεχόμενος, Αγαθάγγελε ουρανόθεν.

Αγαθαίς αγγελίαις ταίς δι' Αγγέλων, νευρούμενος τόν νούν, τούς αικισμούς τε καί αλγηδόνας, ώσπερ πάσχοντος άλλου, ραδίως υπήνεγκας, Αγαθάγγελε γενναιόφρον.

Ιεράν ξυνωρίδα υμάς ο πλάνος, θεασάμενος σοφοί, δεσμοίς συνθλίβει, καί ποιναίς συγκόπτει, καί φρουραίς κατακλείει καί γέλωτα ώφλησε, τή ατρέπτω υμών ενστάσει.

Θεοτοκίον

Ραθυμίαν ύπνου θανατηφόρου, απάλλαξον Αγνή, καί πρός ενθέους, γρηγορείν με ύμνους, καί καλάς εργασίας, ενίσχυσον Δέσποινα, ίνα πόθω υμνολογώ σε.

Ο Ειρμός

«Εν πελάγει τού βίου ταίς πράξεσί μου, κατήλθον εις βυθόν, αλλ' ως εκ κήτους. Ιωνάς ούτω βοώ σοι. Εκ βυθού τών κακών μου, ανάγαγε δέομαι, Υιέ τού Θεού καί Λόγε».

Κοντάκιον  Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Τής αμπέλου γέγονας, τίμιον κλήμα, τού Χριστού πανεύφημε, Κλήμη πολύαθλος οφθείς, σύν τοίς συνάθλοις τε έκραζες, Χριστέ, Μαρτύρων φαιδρόν αγαλλίαμα.

Ο Οίκος

Υιός φωτός αναδειχθείς, Θεού συγκληρονόμος, ως Ηλιού ο θείος, τόν Αχαάβ ήλεγξεν, ούτω καί συ, Κλήμη σοφέ, Βασιλείς ανόμους, καί Τυράννους απηνείς, Ελλήνων τούς πρωτεύοντας, εν λόγω καί αληθεία ενίκησας, καί προσάγεις θύμα τώ Κυρίω νύν τά πλήθη τών εις Χριστόν πιστευσάντων. Διό κοινωνόν τής σής μαρτυρίας Αγαθάγγελον ευρών, πόλεις εναθλών συνώδευσας φαιδρώς κραυγάζων, Χριστέ, Μαρτύρων φαιδρόν αγαλλίαμα.

Συναξαριον

Τή ΚΓ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Κλήμεντος, Επισκόπου. Αγκύρας, καί τού Αγίου Μάρτυρος Αγαθαγγέλου.

Στίχοι

·          Αγαθαγγέλου καί Κλήμεντος αιμάτων,

·          Τό τού ξίφους δίψαιμον επλήσθη στόμα.

·          Εικάδι δ' ετμήθητε τρίτη, Αγαθάγγελε, Κλήμη.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Ευσεβίου.

Στίχοι

·          Δεύρο πρός ημάς εις τά τερπνά τού πόλου,

·          Ευσεβίω λέγουσιν οι τερπνοί Νόες.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Μαϋσιμά τού Σύρου.

Στίχοι

·          Γλώσσαις λαλών πρίν Μαϋσιμάς τών Σύρων,

·          Γλώσσαις, λαλεί νύν, Αγγέλων πρός Αγγέλους.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού οσίου Πατρός ημών Σαλαμάνου τού ησυχαστού.

Στίχοι

·          Οίχη χαμερπούς καί χαμαιζήλου βίου,

·          Υψηλέ πράξει καί λόγω Σαλαμάνη.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι δύω Μάρτυρες οι εν τώ Παρίω λάκκω

εμβληθέντες τελειούνται.

Στίχοι

·          Ένδον βόθρου χωρούσι Μάρτυρες δύω,

·          Θείου πόθου βάλλοντος έξω τόν φόβον.

Ταίς τών Αγίων σου πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Ιεράρχου

Ωδή ζ'

«Οι Παίδες εν Βαβυλώνι, καμίνου φλόγα ουκ έπτηξαν, αλλ' εν μέσω φλογός εμβληθέντες, δροσιζόμενοι έψαλλον. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών».

Τή αίγλη τού Μαρτυρίου, τήν οικουμένην εφαίδρυνας, αναμέλπων Χριστώ διανοίας, καί ψυχής καθαρότητι. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ηιμών.

Η τών σών κατορθωμάτων, ιερωτάτη πανήγυρις, ουρανίω φωτί λαμπομένη, καταυγάζει τούς κράζοντας. Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Σοφίας τής υπερσόφου, Παρθένε Μήτηρ γεγένησαι, τής τά πάντα σοφώς κυβερνώσης, φυσική αγαθότητι. Ευλογημένος Πάναγνε, ο καρπός τής κοιλίας σου.

Τού Μάρτυρος

Μή παραδώης ημάς

Ώσπερ οι δύο αεί φωστήρες, φαιδρώς τήν Εκκλησίαν, φωτίζουσι πλουσίως άθλων λαμπρότητι, σύν Αγαθαγγέλω ο μέγας Κλήμης σκοτασμόν λύοντες πονηρών απιστίας εχθρών, ούς ευφημήσωμεν μεγαλοφώνως.

Νεανικώς τούς ξεσμούς υπέστης, καί πάσας τρικυμίας, τών ανυποίστων πόνων σαρκός σου τραύμασιν, εχθρούς τραυματίζων τούς αοράτους, αθλητά ένδοξε, τών παθών τού Χριστού κοινωνέ, Αγγέλων σύσκηνε, Μαρτύρων κλέος.

Χαίρων υπέστης σοφέ, μολύβδου βαρείας πυρακτώσεις, κατά τής θείας κάρας επενεχθείσας σου, καί Καταφλεγούσας ταύτην διόλου, ώσπερ τις άσαρκος, Αγαθάγγελε στρατιώτα Χριστού, όθεν πίστει σε δοξολογούμεν.

Θεοτοκίον

Ανερμηνεύτου λόγω, μετέσχες Παρθένε μυστηρίου, Θεόν τόν εν πάσιν όντα αχώρητον, αστενοχωρήτως χωρείς καί τίκτεις, καί μαζοίς έθρεψας, βουληθέντα οικτειρήσαι ημάς, τούς Θεοτόκον σε ομολογούντας.

Τού Ιεράρχου

Ωδή η'

«Νόμων Πατρώων οι μακαριστοί, εν Βαβυλώνι Νέοι προκινδυνεύοντες, βασιλεύοντος κατέπτυσαν, προσταγής αλογίστου, καί συνημμένοι, ώ ουκ εχωνεύθησαν πυρί, τού κρατούντος επάξιον, ανέμελπον τόν ύμνον. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Αναφανέντες φαεινότατοι, επί τής γής φωστήρες κατελαμπρύνατε, τό στερέωμα Πανόβλιοι, τής σεπτής Εκκλησίας, εν ουρανοίς δέ, φέγγει τής αθλήσεως υμών, πρωτοτόκων πανήγυριν ευφραίνετε βοώντες. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Μετ' ευφροσύνης τήν χαρμόσυνον, τών σών αγώνων μνήμην νύν εορτάζομεν, ώς γάρ άσαρκος υπέμεινας αικισμών Τρικυμίας, αλλ' αντί τούτων, διαιωνίζουσαν τρυφήν επαξίως απείληφας, αντίδοσιν πλουσίαν. Τόν Κύριον υμνείτε κραυγάζων, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Πεποικιλμένην καί υπέρλαμπρον, καταστολήν σύ δόξης αμφιασάμενος, αντί Πνεύματος Πανόβλιε, χαλεπής ακηδίας, αντί βασάνων, τήν Αγγελικήν διαγωγήν, αντηλλάξω λαβόμενος, ζωής τής αϊδίου. Τόν Κύριον υμνείτε κραυγάζων, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Εξ αϊδίου τώ Γεννήτορι, ο συνυπάρχων Λόγος καί συννοούμενος, επί τέλει τών αιώνων δέ, σαρκωθείς εκ Παρθένου, τήν τών ανθρώπων, πάσαν εθεούργησε μορφήν, εαυτώ καθ' υπόστασιν, ασυγχύτως ενώσας. Τόν Κύριον υμνείτε βοώντων, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Τού Μάρτυρος

Τά σύμπαντα Δέσποτα

Ρανίσιν αιμάτων σου, πύρ αποσβέσας αθεϊας, ήρδευσας Πανεύφημε, Χριστού τήν Εκκλησίαν, πίστει αναθάλλουσαν, καί ευφημούσαν αξίως, τούς μεγίστους σου πόνους, τά παλαίσματα, τάς λαμπράς αριστείας, απαύστως σοφέ Αγαθάγγελε.

Ίσους εκομίσαντο, τής νίκης τούς στεφάνους, Κλήμης ο πανάριστος, καί Αγαθάγγελος, όθεν, εν υψίστοις τώ πάντων βασιλεύοντι παρεστώντες, προστάται καί ρύσται ημών χρηματίζουσιν, ευλογούντες υμνούντες απαύστως τόν Κύριον.

Νέους εκμιμούμενος, τούς κατασβέσαντας τήν φλόγα, τό πύρ ώσπερ άσαρκος, υπήλθες αθλοφόρε, ζήλω πυρακτούμενος τής τού Κυρίου αγάπης, καί θερμώς ανεβόας Αγαθάγγελε. Ευλογείτε τά έργα Κυρίου, απαύστως τόν Κύριον.

Θεοτοκίον

Ισχυράν παράκλησιν, καί ακαταίσχυντον ελπίδα, τείχος απροσμάχητον, καί θείαν προστασίαν, ο λαός σου έχει σε, ο σέ δοξάζων Παρθένε, καί σωζόμενος, κράζει εμμελέστατα. Ευλογείτε τά έργα Κυρίου, απαύστως τόν Κύριον.

Ο Ειρμός

«Τά σύμπαντα Δέσποτα, τή σή σοφία συνεστήσω, γής δέ πάλιν ήδρασας, ως οίδας τόν πυθμένα, τή βάσει πηξάμενος επί υδάτων απείρων, διό πάντες βοώμεν αναμέλποντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα Κυρίου, απαύστως τόν Κύριον».

Τού Ιεράρχου

Ωδή θ'

«Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν».

Λουτρώ τού φωτοειδούς βαπτίσματος, τελειωθείς, καί τής ιερωσύνης τώ χαρίσματι, καί Μαρτύρων αίματι λουσάμενος, όλος πεφωτισμένος, χαίρων ανέδραμες, πρός τάς ουρανίους στρατιάς θεομακάριστε.

Ο τών αγίων Μαρτύρων στέφανος, Λόγος Θεού στεφάνω τών χαρίτων εκόσμησε, σήν αγίαν κορυφήν θεσπέσιε, ο τής δικαιοσύνης, άδυτος Ήλιος, δι' όν τούς αγώνας τούς μακρούς, χαίρων υπέμεινας.

Θεοτοκίον

Υιός καί Λόγος Θεού ο άναρχος, σωματωθείς, υιός καί τής Παρθένου γεγένηται, ευδοκία τού Πατρός καί Πνεύματος, θείου τή συνεργεία, όθεν ανέπλασε, τήν καταφθαρείσάν μου μορφήν, ως παντοδύναμος.

Τού Μάρτυρος

Εποίησε κράτος

Ως ζεύγος ωραίον, Αγαθάγγελος ομού, ο ένδοξος καί Κλήμης ο γενναίος, φανέντες μαρτυρικαίς, ελαμπρύνθησαν στολαίς, καί νύν στεφανηφόροι τώ Θεώ, καί Βασιλεί τών όλων, ευκλεώς παρίστανται, σύν τοίς Ασωμάτοις.

Σαρκός ουκ εφείσω, ομιλούσης χαλεποίς, εν πλείοσι καιροίς κολαστηρίοις, εφέσει τών αγαθών, ών ητοίμασε Θεός, τοίς θείοις θεράπουσιν αυτού, μεθ' ών περιπολεύεις, Μάρτυς Αγαθάγγελε, χαίρων εις αιώνας.

Η γή εορτάζει, καί χορεύει ουρανός, αγάλλονται χοροί τών Ασωμάτων, καί καρδίαι τών πιστών, ευσεβώς δοξάζουσι, τήν μνήμην σου σήμερον σοφέ, εν ή τούς σέ τιμώντας, σώζε ταίς πρεσβείαις σου, πάσης επηρείας.

Θεοτοκίον

Φωτίζεις τόν κόσμον, ανατείλασα τό φώς Πανάμωμε, τό λάμψαν πρό αιώνων, εκ τού Πατρός υπέρ νούν, διά τούτό σοι βοώ. Τό σκότος απέλασον Αγνή, εκ τής εμής καρδίας, τών ατάκτων λογισμών, όπως ανυμνώ σε.

Ο Ειρμός

«Εποίησε κράτος, εν βραχίoνι αυτού, καθείλε γάρ δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, ο Θεός τού Ισραήλ, εν οίς επεσκέψατο ημάς, Ανατολή εξ ύψους, καί Κατεύθυνεν ημάς, εις οδόν ειρήνης».

Εξαποστειλάριον

Γυναίκες ακουτίσθητε

Ως Παύλος ο Απόστολος, τήν γήν κυκλώσας άπασαν, καί τών μακρών σου αγώνων, εκτείνας Κλήμη τό κλήμα, τή έλικι τής Πίστεως, ζωγρείς τόν Αγαθάγγελον, συγκοινωνόν σοι Μάρτυρα, τής αγαθής αγγελίας, επώνυμον αθλοφόρον.

Θεοτοκίον  όμοιον

Ως ούσα καθαρώτατον, δοχείον Θεονύμφευτε, τής τών παθών με αχλύος, δείξον ελεύθερον Κόρη, βρυγμού οδοντων σκώληκος, καί τού πυρός εξάρπασον, τού αιωνίου Δέσποινα, όπως εν Πίστει υμνώ σε, ευλογημένη Μαρία.

Η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις